“HUMA QUŞU” TƏHSİLƏ YARDIM FONDU

“Huma quşu” Təhsilə yardım fondu kommersiya məqsədi güdməyən qeyri-hökumət təşkilatıdır. Fond beynəlxalq qurumlarda çalışan və gənc yaşda həyatını itirən Humay Quliyevanın ailə üzvlərinin təşəbbüsü ilə onun xatirəsini yaşatmaq və xeyirxah əməllərini davam etdirmək məqsədi ilə yaradılıb. Ad seçimində Humayın ingiliscə yazdığı bir şeirin “ After all, I am named after a bird living its entire life flying invisibily high above the Earth – Huma.” (“Axı hər şeydən əvvəl bütün həyatını Yer üzündən gözəgörünməz yüksəklikdə uçmaqla keçirmiş bir quş adıdır adım – Huma.” - misrasından istifadə edilib. Deviz isə Nizami Gəncəvinin “Sirlər xəzinəsi” poemasından götürülmüş “Sən ki, Huma quşusan, şərəfli iş gör, əlbət!” misrasıdır. Başlıca məqsəd imkansız və az təminatlı ailələrin istedad və bacarığı ilə seçilən övladlarının ölkəmizdə və Azərbaycanın hüdudlarından xaricdə keyfiyyətli bakalavr və magistr təhsil almasına və cəmiyyət üçün faydalı insanlar, Humay kimi xeyirxah, vətənpərvər gənclər yetişməsinə maliyyə yardımı göstərməkdir. Bundan başqa Fond Qarabağ müharibəsi qazilərinin müxtəlif kurslarda müasir texnologiyalar sahəsində təhsil almalarına, ixtisaslarını artırmağa və yeni ixtisaslara yiyələnmələrinə maliyyə dəstəyi göstərir. Xeyriyyəçilik fəaliyyəti üçün təhsilə yardım sahəsinin seçilməsi ilk növbədə Humayın biliyə, təhsilə, kitaba, oxuyub-öyrənməyə olan sonsuz məhəbbəti ilə bağlıdır. Fondun təsisi zamanı onun halal zəhmətlə qazanılmış vəsaitinin bu istiqamətdə xərclənməsinin məqsədəuyğun şəkildə həyata keçməsi, nəcib fəaliyyətinin özündən sonra da davam etdirilməsi ideyası əsas götürülüb. Hələlik yeganə maliyyə qaynağı Humayın Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsində çalışdığı yeddi il ərzində şəxsi hesabında toplanmış vəsaitindən ibarətdir. Fond işini genişləndirmək və imkansız gənclərin təhsilinə maliyyə dəstəyini daha böyük miqyasda təmin etmək üçün gələcəkdə müxtəlif qurumlardan və vətəndaşlardan xeyriyyə məqsədi ilə könüllü ianələrin, habelə birdəfəlik yardımların qəbul olunmasını da məqsədəuyğun sayır. Fondun fəaliyyətinin həyata keçirilməsində Humayın qohumları, yaxın dostları və rəfiqələri könüllülük prinsipi əsasında təmənnasız şəkildə iştirak edirlər. Qərarlar kollegiallıq, dürüstlük və Nizamnamədə əksini tapan digər prinsip və meyarlara arxalanmaqla qəbul edilir. Bu zaman yalnız maddi imkansızlıq yox, həm də istedad, zəhmətsevərlik, intizam, ictimai fəallıq, vətənpərvərlik, məqsədyönlülük, milli-mənəvi dəyərlərə bağlılıq kimi amillər də əsas götürülür. Fondun təsisçisi və prezidenti Humayın anası Şəhla Cahangir qızı Vəzirovadır. Üç nəfərdən ibarət Himayəçilər Şurası Fondun fəaliyyətinə nəzarəti həyata keçirir.

HUMAY VİLAYƏT QIZI QULİYEVA (1985-2021)

Humay 1985-ci il noyabrın 17-də Bakıda ziyalı ailəsində anadan olub. Kiçik yaşlarından kitaba, musiqiyə, incəsənətə məhəbbət ruhunda böyüyüb. Dörd yaşında sərbəst şəkildə oxumağı öyrənib. 1991-ci ildə Bakı şəhərindəki 20 saylı orta məktəbin birinci sinfinə gedib. 1996-cı ildən təhsilini Avropa liseyində davam etdirib. 2001-ci ildə Açıq Cəmiyyət Fondunun (Soros Fondu) xətti ilə altı ay müddətində şagird mübadiləsi proqramı çərçivəsində ABŞ-ın Kolorado ştatının Denver şəhərində, amerikan məktəbində oxuyub. 2001-ci ildə orta təhsilini başa vurub. Humay orta məktəbi Azərbaycan dilində bitirmişdi. Amma dil öyrənmək istedadı sayəsində türk, rus, ingilis, fransız, ispan, Ukrayna dillərini də öyrənmişdi və iş fəaliyyətində istifadə edirdi. Şeir və hekayələrini bir qayda olaraq ingilis dilində yazırdı. 2001-2005-ci illərdə Türkiyənin Bilkent universitetində (Ankara) iqtisadiyyat üzrə bakalavr təhsili alıb. Universiteti bitirdikdən sonra iki ilə yaxın Böyük Britaniyanın bp şirkətinin Bakı ofisində, İctimaiyyətlə əlaqələr departamentində çalışıb. Ofisin nəşr etdiyi “Compass” jurnalının redaktor müavini və əsas müəlliflərindən biri olub. 2007-2009- cu illərdə ABŞ-nın Kolumbiya universitetində Sosial və İqtisadi İnkişaf (Social and Economic Development) fakültəsində magistratura təhsili alıb. 2010-2012-cü illərdə Dünya Bankının “Junior Professional Association” proqramı çərçivəsində bankın Vaşinqtondakı mərkəzi ofisində gender sahəsində mütəxəssis kimi çalışıb. İşi ilə əlaqədar Afrika qitəsinin geridə qalmış ölkələrindən sayılan Liberiyada xidməti ezamiyyətdə olub. Proqram başa çatandan sonra iki ay ərzində “Finansial Times” qəzetində təcrübə keçib. Maliyyə və iqtidaiyyatla bağlı bir neçə yazısı çap edilib. 2012-ci ilin yayında Bakıya qayıdan Humay Azərbaycan Respublikasının Mərkəzi Bankinda işə qəbul olunub. Əsasən rəhbərlik üçün dünyanın aparıcı banklarının monetar siyasəti ilə bağlı təhlil və informasiya bülletenləri hazırlamaqla məşğul olub. 2014-cü ildən Humayın Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsi ilə əməkdaşlığı başlayıb. Müsabiqə yolu ilə təşkilata işə qəbul ediləndən sonra BQXK-nın Ukraynanın Mariupol (2014-2015) və Mərkəzi Afrika Respublikasının Bambari (2016-2017) ofislərində nümayəndə kimi çalışıb. Humay Bilkent universitetində ssenari yazmaq dərsləri də alıb. 2017-ci ilin yayında ssenariçi kimi bilik və bacarığını təkmilləşdirmək məqsədi ilə Kolumbiya universitetində ədəbi yaradıcılıq üzrə ikinci magistratura təhsili almağa başlayıb. Amma istedadın təhsil yolu ilə əldə edilməyəcəyi fikrinə əmin olandan sonra bu fikrindən daşınıb. Nyu-Yorkda yaşadığı müddətdə Dünya Bankı üçün müxtəlif layihələrin hazırlanmasında yaxından iştirak edib. 2018-ci ildə Humay yenidən Qırmızı Xaç Komitəsində işə dəvət olunub. Qurumun Ukraynanın Slavyansk şəhərindəki Ofisində mülki əhalinin qorunması üzrə nümayəndə kimi fəaliyyət göstərib. Fəal və səmərəli işi nəticəsində Ukrayna Müdafiə Nazirliyi tərəfindən “Ukrayna Silahlı Qüvvələri qarşısındakı xidmətlərə görə” medalı ilə təltif olunub. Missiyasını başa çatdıran Humay 2019-cu ilin noyabrından 2021-ci ilin martına qədər BQXK-si Kolumbiyadakı Nümayəndəliyinin Medellin ofisində mülki əhalinin mühafizəsi qrupunun rəhbəri vəzifəsində çalışıb. 2021-ci il martın 13-də Kolumbiyada faciəli şəkildə həlak olub.

Humay həyatımızdan parlaq, işıqlı meteor kimi keçib getdi. İndi düşünürəm ki, taleyimizə düşən meteorun işığından və istisindən, ətrafa yaydığı pozitiv enerjidən, sevinc və qəlb rahatlığından ən az yararlanan özümüz olduq. Çünki Humay kiçik fasilələrlə qısa həyatını Vətəndən, bizdən uzaqlarda keçirdi. Bilkentdə (Türkiyə) bakalavr, Nyu-Yorkda magistratura təhsili, Vaşinqtonda Dünya Bankının ofisində iş və layihələrdə iştirak, Nyu-Yorkda sonradan yarımçıq buraxdığı ikinci magistratura təhsili, Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsinin biri-birindən çətin missiyalarında (Ukrayna, Mərkəzi Afrika Respublikası, Kolumbiya) təxminən yeddi il sürən fəaliyyət... Səyahət və ezamiyyətlə bağlı dünyanın dörd qitəsində müxtəlif ölkələrə səfərlər... Hər şeyi görməyə, duymağa tələsən dolğun, narahat ömür... Yüz milyonlarla insanın danışdığı ingilis, fransız, ispan, türk, rus dillərinə, bu dillərdə yaranan ədəbiyyat və mədəniyyətə dərin bələdlik, qeyri-adi ünsiyyət istedadı, insanlarla dil tapmaq bacarığı Humayı həqiqətən bir dünya vətəndaşına çevirmişdi. Humay kiçik olanda ona Cənubi Azərbaycan yazıçısı Səməd Behrənginin məşhur “Balaca qara balıq” hekayəsini oxumuşdum. Bütün risk və təhlükələrə baxmayaraq yaşadığı gölməçədən dünya okeanına can atan balaca qara balıq Humayın həyat idealına çevrilmişdi. Yeniliyə, macəra və səyahətlərə böyük həvəsinə, daim nə isə tapmaq, öyrənmək şövqünə görə hərdən ona “mənim balaca qara balığım” deyirdim. Çox təəssüf ki, həyatda da nağıldakı kimi oldu. Amansız dünya daha böyük dənizlərə, okeana yol axtaran balaca qara balıq kimi bizim Humayı da uddu... Qızımızın təmin olunmuş həyat, sakit və firavan yaşayış üçün hər cür imkanı vardı. O isə min bir üsulla müqavimətimizi dəf edib daim çətinliyə, fırtınalara can atırdı. Sanki şairin dediyi kimi, rahatlığı fırtınalarda arayırdı... Səmimiliyinə, təmənnasızlığına, böyük ürəyinə görə ailədə, qohumlar və dostlar arasında, bir sözlə getdiyi hər yerdə Humayı sevirdilər, daim yolunu gözləyirdilər. Humay isə sadəcə bununla kifayətlənmək istəmirdi. Fədakarlıq həddinə çatan sevgisi, xeyirxahlığı ilə daha çox insanı əhatə etməyə çalışırdı. Onu Qırmızı Xaça, dünyanın təhlükəli nöqtələrinə aparan da bu istək, bu niyyət idi... Humayı itirməyimiz həyatımızda yerini heç nə ilə doldurmaq mümkün olmayan dəhşətli bir boşluq yaratdı. Başa düşdüm ki, məni həyata bağlayan ən qüvvətli tellərdən biri də dünyalar qədər sevdiyim qızım imiş... Həm də Humay tək ailəmizin deyil, gəncliyimizin və xalqımızın itkisidir. Onun bilik, bacarıq, zəhmətsevərlik, Vətən sevgisi hissi ilə hələ nə qədər böyük işlər görəcəyini fikirləşəndə əvəzsiz itkinin ağırlığını daha çox hiss edirəm. Əvvəllər düşünürdüm ki, Humayı mənim qızım olduğunu görə tanıyırlar. 2021-ci ilin dəhşətli mart günlərində isə inandım ki, minlərlə insan, xüsusilə də açıq fikirli, azad düşüncəli gənclik əslində məni daha çox Humayın atası kimi tanıyır, Humayın atası olduğuma görə sayğı və hörmətlə yanaşır... Həmişə düşünürdüm ki, Humay mənim yazılarıma, adıma, fəaliyyətimə sahib çıxacaq. Unudulmağa qoymayacaq. Amma taleyin işinə bax ki, nə qədər çətin olsa da, bunları etmək mənim qismətimə yazılıbmış... Bir ailə kimi Humayla fəxr edirik. Mən, Şəhla xanım, Şamil, Suel, Humayı sevən hər kəs həyatda olduqca Humay da yaşayacaq. Bizdən sonra da yaşayacaq. Çünki qısa ömründə gördüyü saysız-hesabsız nəcib, xeyirxah işlər, insanlara payladığı sevgi, işıq və istilik buna zəmanət verir.

Vilayət Quliyev

Yaddaşlara köçən ömür

Xeyli müddətdir, hər hansı şəkildə yazı dərc etdirmirdim. Yanılmıramsa, sonuncu dəfə hələ Azərbaycan Qızıl Aypara Cəmiyyətində işlədiyim illərdə, təqribən 7-8 il öncə, qurumun humanitar fəaliyyətləri və s. haqqında çox sevdiyim «Yeni Təfəkkür» qəzetində məqalələrlə çıxış etmşdim. Bu günlərdə çox yaxından tanıdığım bir şəxsin vaxtsız vəfatı məni içimdə sızıldayan acıları ictimaiyyətlə bölüşmək, (çünki həmin qəzet əsasən humanitarinsani məsələləri əhatə edir) yenidən yazı qələmə almaq üçün belə addım atmağa vadar etdi. Bu hadisə ilə bağlı keçirdiyim hisslər, yaşadığım sarsıntılar haqqında sosial şəbəkələrdə özümə təsəlli vermək üçün qısa şərhlər verərək ürəyimi boşaltmışdım. Ürəyim doludur, sanki hayqırmaq və böyük bir səslə «NIYƏ?» sualını vermək istəyir. Allaha şükürlər olsun ki, mömin olmağım məni müəyyən qədər bu çətin hisslərdən uzaqlaşdırır, sakitləşdirir, hər şeyin yaradanın nizamı ilə olduğunu xatırladır. Bu növbəti yazım yaxın həmkar dostlarımdan biri, uzun müddət humanitar təşkilatlarda əməkdaşlıq etdiyim Humay haqqındadır. Humay Quliyeva – sadə bir Azərbaycan adı və soyadı. Amma bu sadə ad və soyadı daşıyan, artıq gənc yaşlarında yüksək dünyagörüşünə, intellektə, savada, tərbiyəyə, əxlaqa, qanacaq və qabiliyyətə malik olan biri haqqındadır bu yazı – elegiya. Neçə gündür, Humayın həyatdan vaxtsız köçməsi düşüncələrimi və beynimi zəbt edib. Nə qədər düşünmək, xatırlamaq olar. Axı, xatırlanacaq həddən artıq hadisə, görüşlər, gündəlik həyat və dünyəvi məsələlər, Vətən üçün edə biləcəklərimiz və s. əhatə edən müzakirələr vardır. Humayın səmimiyyəti, daim gülümsəyən və pozitiv enerji bəxş edən siması hələ də gözlərim önündədir. Ölkəmiz üçün, ailəsi və qohumları, yaxınları və biz dostları üçün Humayın çox vaxtsız itkisi son dərəcə ağırdır. O, elə həmvətənlərimizdən idi ki, öz biliyi, savadı, mübarizliyi, vətənpərvərliyi və digər müsbət xüsusiyyətləri ilə Azərbaycan adını dünyada sevgi, dərin məhəbbətlə layiqincə təmsil edə bilirdi. Bu cür yüksək insani keyfiyyətləri, eləcə də 6 xarici dildə mükəmməl danışan Humayın itgisi ilə barışmaq çətindir. O, getdi, ölkəmiz də bir insanın simasında çox şeyi itirmiş oldu. Təəssüf… Humayı sevənlərlə xatirələrimi bölüşməklə bəlkə mənəvi rahatlıq tapa bilərəm… Onunla ilk tanışlığımızı çox yaxşı xatırlayıram. 2016-cı il idi. Skype üzərindən axtarıb tapmışdı məni (səhv etmirəmsə, ümumi dostumuz olan Elxan Rəhimovun vasitəsilə. Hazırda o, Beynəlxalq Qızıl Xaç və Qızıl Aypara Cəmiyyətləri Federasiyasının Avropa Zonasının direktor müavinidir). İşimizlə əlaqədar bir neçə texniki sualları var idi mənə. İzmirdən ya da Budapeştdən zəng vurmuşdu. Atası, hörmətli alimimiz və ziyalımız, şəxsən tanıdığım Vilayət Quliyev Azərbaycan Respublikasının Macarıstanda Fövqəladə və Səlahiyyətli səfiridir. Mən isə, o zaman Beynəlxalq Qızıl Xaç Komitəsinin Cənubi Sudanın paytaxtı olan Juba şəhərindəki missiyasında idim. Əslində mən artıq Humay haqqında eşitmişdim. Təqdimatdan sonra suallarına keçdi. Aydın oldu ki, bir müddət öncə, qonşuluqdakı Mərkəzi Afrika Respublikasında humanitar missiyasını başa vurub və təşkilat ona növbəti missiyanı Cənubi Sudanda verməyi planlaşdırır (hər iki ölkədəki humanitar missiya dünyadakı ən mürəkkəb, çətin və təhlükəlilərdən sayılır). Cənubi Sudanda missiyanın necə olması və s. haqda texniki suallar verirdi. Mən də Juba şəhərində missiyanın nisbətən rahat, bölgələrdə işləmək şəraitinin isə çox çətin olduğunu qeyd etdim. Anladığım qədər Humaya da Juba şəhəri təklif olunmuşdu. Məndən Jubada işləməyin rahat olmasını eşidəndə, dedi “mənlik deyil”. Bildirdi ki, ona real ehtiyaclı insanların olduğu bölgələr, humanitar əməliyyatların çox olduğu yerlər maraqlıdır. Ürəyimdə düşündüm ki, hamı rahat missiyalar axtarır, bu qız isə daha mürəkkəb yerlərə can atır. O zaman Humayı yavaş-yavaş tanımağa başlayırdım. Bu insan, maksimum dərəcədə humanitar yardıma real ehtiyacı olan icmalarda çalışmağa daha çox üstünlük verirdi. Ofisbürokratik işlərdən uzaq olmaq istəyirdi. Sonradan öyrəndim ki, Juba təklifinə yox cavabı vermişdi. O söhbətimizdən sonra ünsiyyətimiz yalnız sosial şəbəkələr üzərindən davam etdirilirdi.

2018-ci ildə mən Banqladeşin Koks Bazar şəhərində (Myanmar ilə sərhəd) missiyada olanda, öyrəndim ki, Humay da Ukraynanın Slavyansk şəhərində missiyadadır. Təşkilatın daxili Skype-ı vasitəsilə onunla əlaqə saxladım. Mənə dedi ki, Slavyansk yaxşı, sakit şəhərdir, missiya maraqlıdır, amma humanitar əməliyyatların bol olduğu yerlər ona daha çox maraqlıdır. Hələ mənim Koks Bazardakı missiyama yaxşı mənada paxıllıq da etdi. Üstündən bir neçə ay ötdükdən sonra, tale məni də növbəti missiyam üçün məhz Humayın çalışdığı Ukraynanın Slavyansk şəhərinə gətirib çıxardı. Humayla ilk üzbəüz görüşümüz və möhkəm dostluğumuz da məhz bu şəhərdən başladı. Təqribən 1 il eyni ofisdə çalışdıq. Bizimlə birgə daha bir azərbaycanlımız (əslən gürcüstanlı, Ukrayna vətəndaşı), Ələsgər də var idi. Bir Azərbaycanlı üçlüyü yaratmışdıq. Ələsgər Slavyansk və Kramatorsk şəhərlərinin arasında, yol kənarında yaxşı bir Azərbaycan restoranı tapmışdı. Demək olar ki, ayda bir dəfə həmin restoranda azərbaycanlıların görüşü adlı nahar ənənəsi formalaşdırmışdıq. Necə deyərlər, yeyib-içir, deyib-gülürdük. Çox şən vaxt keçirirdik. Məclisin aparıcı qüvvəsi isə hər zaman Humay olurdu. Maraqlı söhbətlər, müzakirələr... Ehh, təəssüf ki, indi yalnız xatırlamaq qalır bizə. Humayın Slavyanskda missiyası bitəndə (səhv etmirəmsə 2019-cu ilin sentyabr ayı idi) sonuncu naharımızda həm Ələsgər, həm də mən çox kövrəlmişdik. Bilirdik ki, daha heç zaman Slavyanskda azərbaycanlıların məclisi (əslində Ələsgərlə ikimiz qalmışdıq) belə maraqlı olmayacaq. Humaydan sonra biz Ələsgərlə bir daha həmin nahar ənənəsini davam etdirmədik (hərçənd Humayın şəhəri tərk etməsindən il yarım ötür). Humayın özünəməxsus, dadlı Azərbaycan plovu bişirməyi rəngarəngliyi ilə xatirimdə qalıb. 2019-cu ilin Ramazan ayında kollektivimizi Slavyanskda, Humayın yaşadığı ünvana iftar süfrəsinə dəvət etmişdik. Mən bazarlıq etmişdim, O da yemək bişirmək işini boynuna götürmüşdü. Hərəsi bir diyardan olan əcnəbi iş yoldaşlarımıza (Mərakeş, Meksika, İrlandiya, İtaliya, İsveçrə, Fransa) iftar süfrəsinin önəmi, Ramazan ayının gözəlliyini və Azərbaycan mətbəxini təbliğ etmək idi məqsədimiz. Gözəl, yaddaqalan bir gün alınmışdı. Ukraynadan sonra, 2019-cu ilin sonlarında, Humay Kolumbiyanın məşhur Medellin şəhərində öz yeni humanitar missiyasına başladı. Tez-tez skype üzərindən hal-əhval tuturduq. Şəkillərini facebook səhifəsində paylaşardı. Çox gözəl yerlər idi. Özü də həmin ölkəni, şəhəri, oranın təbiətini və s. bəyəndiyini deyirdi. Mən də, ispan dilini bilmədiyimə heyfislənirdim (həm də o gözəl təbiəti olan yerlərdə missiya ala bilməməyimdən təəssüflənirdim). Nəhayət sonuncu görüşümüz. Bakıda, 2020-ci il oktyabr ayının 26-da, bizim evdə. Çoxdandır planlaşdırırdıq ki, hər ikimiz eyni zamanda, Bakıda məzuniyyətdə olanda görüşək. Elə də oldu. Vətən müharibəsinin qızğın çağları idi. Təqribən 3 saat qonağım oldu Humay. Xeyli müzakirə etdik müharibənin gedişatını və s. Ölkəmizə qarşı olan ədalətsizliyə, şəhidlərimizin sayına görə çox əsəbləşirdi. Hiss edirdim ki, müharibənin gedişatına laqeyd qala bilmirdi. Neytral bir humanitar təşkilatın əməkdaşı olmasına baxmayaraq, hərdən sosial şəbəkələrdə Vətən müharibəmizə dair öz düşündüyü mövqeyini qətiyyətlə bildirirdi. Həm mənim, həm də ailəm üçün çox gözəl və maraqlı bir gün olmuşdu həmin görüşümüz. Bilməzdim ki, əziz dostumla bu, son görüşüm olacaq. O görüşümüzdən sonra, yenə də sosial şəbəkələr üzərindən ünsiyyətimiz davam edirdi. Humayla son ünsiyyətim isə 2021-ci il martın 8-də, Beynəlxalq Qadınlar günü münasibətilə ona WhatsApp üzərindən təbrik mesajım, onun da mənə təşəkkür mesajı oldu. Nəhayət, 2021-ci il martın 13-ü. Üstündən bir neçə gün keçib. Hələ də özümə yer tapa bilmirəm. O gün, Slavyanskdakı ofisimizdə Ələsgəri gördüm. O da, çox kədərli idi. Deyir ki, hərdən ağlamaq istəyirəm, özümü güclə saxlayıram. Humay, xeyli xatırladıq səni Ələsgərlə, sənlə birgə keçirdiyimiz həmin o günlərin həsrətini çəkdik. Humayın dünyadan köçdüyü tarixdən düz 10 gün əvvəl, məni onun Slavyanskda vaxtilə yaşadığı ünvanda yerləşdirdilər. Onun 1 il yaşadığı bu ünvanda yaşamaq və belə bir dəhşətli xəbəri həmin o ünvanda eşitmək ikiqat çətin oldu mənim üçün. Hər şey əziz dostum Humayı xatırladır bu mənzildə. İnanıram ki, Humayın ruhu həmin mənzili dolaşır. Humay quşu kimi uçub getdin əbədiyyətə, əziz dostum. Bu yazı isə, sadəcə mənim xatirələrimdir, səninlə keçirdiyimiz o xoş, əziz günləri yada salmaqdır. Allahdan istəyim odur ki, günahlarını bağışlasın və sənə rəhmət eləsin. Valideynlərinə isə bol-bol səbr diləməkdən başqa əlimizdən bir şey gəlməz. Ruhun şad olsun, yerin cənnət-məkan olsun.

Xatirəni qələmə aldı: Bayram Vəliyev